بررسی صرف در گویش لری شهرستان دورود (لرستان)

گویش ها و لهجه های پیرامون هر زبان، از کارآمدترین مشخصه ها در بررسی و احیای زبان و فرهنگ هستند، که به دلیل ویژگی های منحصر به فرد کمتر دستخوش تغییر و دگرگونی می شوند. در واقع گویش ها به عنوان یکی از گونه های زبانی، دارای ویژگی های منحصربه فردی هستند که گویشوران آنها، به آن اشراف دارند. آنچه که اهمیت بررسی گویش ها را نشان می دهد، برجسته و مکتوب کردن این ویژگی هاست تا در گذر زمان از نابودی آنها جلوگیری شود. در این پایان نامه نیز با همین رویکرد به بررسی صرف در گویش لری شهرستان دورود (لرستان) پرداخته ایم. تحقیق پیش رو شامل شش فصل است. در فصل اول با عنوان مقدمه، پس از ارائه نکاتی در گویش لری به بیان روش پژوهش و نیز پیشینه تحقیقاتی گویش لری پرداخته-ایم. سپس در فصل دوم به مبحث ملاحظات نظری و چارچوب کاری در صرف پرداخته ایم. به طورکلی در صرف به مطالعه تصریف و واژه سازی (مشتمل بر اشتقاق و ترکیب) می پردازیم؛ ما نیز در فصل های 3، 4 و 5 به ترتیب به این موضوعات پرداخته و در هر مبحث مقایسه های لازم با فارسی معیار انجام شده است. فصل سوم را به صورت تفصیلی به مبحث امکانات تصریف فعل، اسم و صفت در گویش لری اختصاص داده ایم. فصل چهارم به موضوع اشتقاق و یا به عبارت دیگر به وندهای اسم ساز، صفت ساز و قیدساز می پردازد و در حدود چهل وند پرکاربرد مختلف را معرفی می کند. فصل پنجم نیز به موضوع الگوهای ترکیب اسم، صفت و قید مربوط می شود؛ در این فصل عمده ترین الگوها از پرکاربردترین تا کم کاربردترین آنها معرفی و مقایسه شده اند. نکته شایان ذکر در این فصل وجود تشابه کاربردی زیاد در برخی الگوها بین فارسی و گویش لری، و نیز تفاوت بارز در برخی از دیگر الگوهاست. در فصل ششم نیز به جمع بندی و پاسخ به فرضیات پرداخته ایم. نتیجه کلی حاصل شده اینکه، صرف نظر از چند مورد خاص، وندهای اشتقاقی و تصریفی در گویش لری به لحاظ نقش و نوع همچون فارسی عمل می کنند؛ و در خصوص الگوهای ترکیب باید گفت در مقایسه الگوهای گویش لری با فارسی معیار، تفاوت نسبتاً زیادی دیده می شود، که این موضوع قابل توجه است.